𝙍𝙚𝙡𝙖𝙭.⁣
⁣
Je doet het al goed genoeg. ⁣
Echt. ⁣
⁣
Vroeger had ik een enorm strenge stem in mijn hoofd die me continu vertelde wat ik fout deed. Deze stem vond ik niet fijn maar ik was er ergens ook blij mee. Hij hield me scherp en alert, dacht ik. Het paste bij de hoge eisen die ik aan mezelf stelde. ⁣
⁣
Zo kon ik een zware studie doen, hoge cijfers halen en tegelijk veel werken. Mijn leven zag er aan de buitenkant leuk uit, maar stiekem vond ik het maar zwaar, stressvol en niet zo leuk. ⁣
⁣
Herkenbaar?⁣
⁣
Deze stem maakt deel uit van een ingenieus mechanisme wat bijna iedereen als kind in werking stelt. We roepen deze innerlijke criticus in het leven als zelfcorrigerende tool waarmee we afwijzing willen voorkomen. ⁣
⁣
Hij vervult zijn taak meestal met verve. Jammer genoeg maakt hij bloedige slachtoffers tijdens zijn missie, namelijk mildheid, plezier en ontspanning.⁣
⁣
Een soort geïnternaliseerde Johan Derksen.⁣
⁣
Door middel van hypnotherapie leerde ik omgaan met mijn innerlijke Johan. Langzaam maar zeker ging ik het zien. Het paradoxale van dit mechanisme. De criticus is ooit gekomen om kritiek te voorkomen, maar uiteindelijk is het deze innerlijke stem die we het meeste vrezen.⁣
⁣
Zo wordt de beschermer de aggressor.⁣
⁣
Toen ik me dat realiseerde was het snel afgelopen met de zuurpuim. Als ik nu een fout maak, denk ik aan de beroemde woorden van de legendarische schilder Bob Ross:⁣
⁣
“𝙏𝙝𝙚𝙧𝙚 𝙖𝙧𝙚 𝙣𝙤 𝙢𝙞𝙨𝙩𝙖𝙠𝙚𝙨, 𝙟𝙪𝙨𝙩 𝙝𝙖𝙥𝙥𝙮 𝙖𝙘𝙘𝙞𝙙𝙚𝙣𝙩𝙨”. ⁣
⁣
Met deze mooie gedachte begin ik deze dag. Ongetwijfeld een dag vol met happy accidents.⁣
Wat heerlijk.⁣