Ontwikkeling is niet altijd vooruitgang. Veel mensen hebben zich gericht op de ontwikkeling van hun denkgeest, maar hebben daarbij het rijk van de ziel vergeten. Het resultaat is een gevoel van schraalheid en een gemis aan diepere ervaringen. Wanneer we niet langer worden betoverd door het leven, blijft er slechts een oppervlakkig bestaan over dat we alleen met de denkgeest het hoofd kunnen bieden. 

Dit gebrek aan evenwicht en zielsverbinding heeft een negatieve invloed op zowel individuen als de samenleving als geheel.
Op maatschappelijk niveau is wetenschap dominant geworden, terwijl de mystieke aspecten van het leven worden genegeerd. Wetenschap heeft een belangrijke rol gespeeld in de vooruitgang van de beschaving en het afschaffen van bijgeloof. Maar als gevolg hiervan werd de natuur ontdaan van haar mysterie en niet langer als bezield gezien. Door deze ‘onttovering van de wereld’ is het gevoel verdwenen dat we deel uitmaken van de natuur.

Ergens zijn we dus onze verwantschap met de schepping kwijtgeraakt, het contact met de bron van leven dat de antropoloog Levy-Bruhl “participation mystique” noemde. Het is de beleving dat het goddelijke aanwezig is in elke grasspriet, elke cel van ons lichaam, waarmee we compleet deelgenoot zijn aan deze wereld.
Losgeraakt van het web van het leven en de magie van de natuur zwerven we rond als wezen. We zijn de ziel verloren. Depressieve of angstige gevoelens krijgen dan snel de overhand. 

Als je in Sjamanistische gemeenschappen met deze klacht kwam, vroeg de medicijnman de volgende vier vragen:
Wanneer ben je gestopt met zingen?
Wanneer ben je gestopt met dansen?
Wanneer ben je gestopt te luisteren naar mooie verhalen?
Sinds wanneer vind je geen rust meer in het zoete gebied van de stilte?

Dit zijn namelijk manieren om contact te maken met die verborgen dimensie die ons in haar omhelzing houdt. Door te reflecteren op bovenstaande vragen en deze dingen weer toe te laten in ons leven, geven we weer voeding aan de diepere lagen van ons bestaan. Zo kunnen we opnieuw ons diepste zelf ervaren.

Want hoewel we de ziel zijn verloren, zijn we haar nooit kwijtgeraakt.