Bij veel mensen in mijn praktijk sluimeren gevoelens van onrust en angst. Diep vanbinnen voelen ze zich niet veilig. Het lastige is, dat deze angst in zekere zin gelijk heeft. We zijn nooit helemaal veilig, elk moment kan het noodlot toeslaan. Natuurlijk is dit gevoel ook mij niet vreemd en zorgt soms een stortvloed aan onrustige gedachten. Angst en onzekerheid horen bij het leven, maar het is belangrijk dat we ons niet laten meeslepen door deze zorgen. We kunnen dan die plek in onszelf bezoeken waar we weer ons evenwicht vinden. Deze week in Hartbewaking:

Het tijdloze uur

Daar is het weer – dat onbestemde gevoel wat me soms zo overvalt. Dat afwezige rusteloze zoeken naar iets dat niet gevonden wil worden. Ik voel hoe het me meeneemt en mijn hart verhardt door het eindeloze drukke denken.
Dan weet ik dat het tijd is om naar binnen te keren.

Door afleiding te vermijden en mijn gedachten te verzachten
ruim ik de uiterlijke dingen op en tuimel van de buitenwereld.
Ik glijd de plek binnen die onder, tussen en boven alles ligt
Daar waar de tijd steeds langzamer verstrijkt kruip ik naar de wijzers van de klok
en zet ze stil op het tijdloze uur.

Ik laat mezelf uiteen vallen in talloze stukjes en verspreid mezelf, word een met dat ragfijne raamwerk, door ons leven verweven, dat alles met elkaar verbindt.
Ik laat mezelf versmelten met dit wonderlijke weefsel en voel de eenheid van het bestaan.
Ik ben er weer.
En dan zak ik – zomaar ineens spontaan –
in die heerlijke hartverzachting.

Wat zijn jouw manieren om terug te keren naar jezelf? Ik lees het graag in de comments.